Veel klassieke musici hebben interesse in het Argentijnse Tango repertoire. Dat is ook heel logisch: het creëert een prettig contrast met klassiek repertoire tijdens een concert. Bovendien is het een muziekstijl die makkelijk toegankelijk lijkt te zijn: niet al te lastige partijen, een beperkte hoeveelheid toonsoorten en een overzichtelijke harmonische taal. Eén van de vele redenen dat met name het werk van Piazzolla steeds vaker geprogrammeerd wordt.

De stand van de uitvoeringspraktijk van Argentijnse tango doet denken aan die van de barok vóór de authentieke uitvoeringspraktijk. Ten aanzien van de barok was er een duidelijke reden voor de niet authentieke aanpak: er zijn geen opnames uit de tijd waarin de muziek nieuw was en de bestaande informatie over de manier van uitvoeren was moeilijk toegankelijk. Hoe de stijl oorspronkelijk werd uitgevoerd zal bovendien altijd de vraag blijven. Voor tango geldt dit allerminst. Er zijn opnames en er is zelfs video-materiaal van oorspronkelijke uitvoeringen. In een aantal gevallen zijn de musici uit de korte bloeitijd van de klassieke tango bovendien nog in leven en consulteerbaar.

In de afgelopen tien jaar heb ik professionele uitvoerders en conservatoriumstudenten tango leren spelen. Het is bijzonder om te horen hoe het verkennen van het typische ‘fraseo’ (het binnen karakteristieke normen ‘vrij’ spelen van een ritme ten opzichte van het metrum) de creativiteit van klassieke musici inspireert en ontwikkelt. Het is mooi om te zien hoe ze kunnen gaan swingen als ze zich gaan verdiepen in een muziekstijl die zijn identiteit op zo’n specifieke manier aan maat en ritme ontleent en hoe ook dat doorwerkt in de aanpak van het klassieke repertoire. Daarnaast geeft het percussievere spel musici ook een bredere kijk op klankvorming.

Argentijnse tango is een muziekstijl die traditioneel gespeeld en gemaakt wordt door klassiek geschoolde musici. De muziek en de uitvoeringspraktijk is daardoor dichtbij en biedt daarom een uitgelezen repertoire voor musici die iets anders willen spelen dan klassieke muziek.

Als basiscursus geef ik een masterclass van twee dagdelen waarin ik met groepen musici (vanaf 4 tot ca. 20 personen) arrangementen instudeer waarin de basisstijlelementen aan bod komen.
Hoewel er veel substijlen zijn in tango kun je stellen dat er een soort basisaanpak mogelijk is die recht doet aan de stijl in bredere zin. Voor de kenner is iets al snel tango of geen tango. Een masterclass of serie lessen kan het inzicht in deze muziek op verschillende niveaus ontwikkelen.

Vervolgens zou het mooi zijn als musici zich met veel plezier uitdrukken binnen de stijlgebonden normen of wellicht op bewuste wijze breken met de traditie.

© Micha Molthoff 2016